İyi hallerim bana bu dünyada
Sanki kesilmiş bir ceza
Suret’i devasa
Bilemedim
Düştüğüm çukurda tuttuğum
Tutunduğum ellerde
Dikenler
Batar
Bedenimde
Sarmaş dolaş bürümüş tenimde
Düşünemedim
Zehirli sarmaşıklar gülmü verir
Göremedim
Bir gülüverir yüzüme
Hemen aldanırım
Sayamadım hiç
Acaba kaç oldu
Kaçtır
Kaçmadım
Kaçamadım
Kaçamadıģım
Sinemde
Kaç bin ah soldu
Aah ah
Ah be ah
Geçti gitti ,deldi geçti
Bir ömür böyle doldu
Yüreğimin arsız tepelerinde
Eksilmez kara kara bulutlar
Vurur bağrıma
Kırbaç kırbaç şimşekler
Gözlerimde
Özlerime
Özlemlerime
Düşen Yıldırımlar
Seller sağanaklar
Yeter be,
Yeter
Görmüyormusun
Bak işte
Dolup dolup
Taştı bardaklar
Baykuş tünekleri
Vazgeçilmez yurdunda
Issız bir harabaye döndüm
Yıkıldı gönül sarayım
Düştüm
Küstüm hayata ..
Aşım ,taşım toprağım
Yerle yeksan oldu
Dili bülbül lisanında ötüşen
Rengarenk
Şen şakrak çardaklarım
Her sancıda
Kara güneşlerce
Viranelere doğdu

Yeter artık
Yeter be
Yeter oof bıktım
Bu defa son
Bu son olsun artık
Derim ...
Kime ?
Kime Derim ?
Hep
Kandırırım kendimi
Ellerimle çığner yıkarım bendimi
Akar çağlayarak
Zincirlerinden kopmuş gibi
Çözemedim hayatın gizlerini
Yoksa
Benmi çağırırım da gelir
Koşa koşa
Gelir bulur beni
Kaynar ateşlerde
Coşar bir deniz dibi
Sızar pervasızca
Üzerime nâr’ı cehennemi
Ezalar çarpar bağrıma
Bağıra bağıra
Dolanır kolları boynuma,
Kanar
Kanarım
Hep kanarım
Ateşler içinde
Alevlerde çizilmiş
Şu siyahi resmim
Her sevmelerde
Kül olur bedenim
Yanar
Yanarım
Hep yanarım
Yanar yanar usanmaz
Yalancı bir gülüşe kanar
Kalkarım ayağa
Aklım firarda yaşar
Bir deli uslanmazım
İşte bu benim
Bu ben
Çekerim
Çekerim
Ama
Çekilmez şu hayatım

Çırak Ça / İbrahim YETGİNDAĞ