Varıp
Yeryüzüne
Azrailin elleriyle
Arzın ciğerinden sökülen
Getirilip
Bir yüce huzura
Elenip elenip tenime dökülen
Aziz sularda
Akışkan balçıkta
Kurumuş bir çamur surete
Üflendi ruh
Yaratıldı adem
Ya elekte kalan
Kalbur üstü
Akrabam
Eyy şecere’i tayyibe
O benim
Halam
Ömrü ömrüm
Bir kalbi var çarpar
Ben gibi
Savursan toprağa pervasızca
Çekirdekten yetişmez
Kutlu bir izdivaçta
Doğurur
Anam gibi
Ayrılsa yavrusundan
Yada
Sevdiğinden
Solar
Bir gül gibi
Bir kulak versen duyarsın
Ah edip inler
Ağlar
Bir bebek gibi
Küser
Düşman olur minberlere
Çeker elini eteğini dünyadan
Kurur
Düşer yer minderlerine
Kırılır
Anne suretlerde küser
Sürğünlerde
Yaşayamaz yavrusuda
Doyamadan
Mavinin nefesine
Kesilir soluğu
Ölür
Dürülür ömrü
Rengarenk
İnsan gibi

Kimmiyim ben

Ben
İsanın doğumunda
Çekildiği uzak doğuda
Oradaydım ...
Orada
Meryemin yanında
Ayakları altından
Akarken pınarlar
Uzandı kolları
Tuttu beni
Silkeledi
Döküldüm
Kurumuş saçlarımdan
İşte
Ben
Elekte kalan
Ben
Kalbur üstü
Eyy şecere’i tayyibe
Belki dayın
Belkide
Halan

Çırak Ça / İbrahim YETGİNDAĞ
23 Nisan 2022