hiç değişmedim
hep bildiğin benim işte,
ellerimde tütün kokusu,
saçım sakalım hep aynı
hep aynı ben işte

yokluğunun sürgünü iken
unutulmuşluğun dehlizlerinde yitik iken
hiç önemsiz iken
yüreğimde boş kalan yeri doldururken
hayalin

sen aynı sen misin,
hiç değişmedin mi
siyah saçların ,kara gözlerin...
ne kadar da uykusuzum oysa
ay ışığıyla aydınlanan odada
şiir ve sen

ben hiç vazgeçmedim
sükunet bulsun diye
her an heyecanlarım
ya dönüşür
ya baştan başa,
tepeden tırnağa susarım
her adımın çıtırtısı duyulmakta
aynanın pervasından kalbimin ışıltısı sızmakta
sessiz
ve gizlice

sen dökülürsün her gece
yeniden sima bulursun
dili olup kalbimin
duhulümdekileri anlatırım sana
parça parça

parıltın vurur aklıma
yokluğuna aldırış etmeden
yolunu gözlerim
gelip geçersin hayalimden

kör mü gözlerin sahi
görmez misin hiç
aynalardaki suretinle nasıl avunduğumu
solup tükenen yitiklerde
seni nasıl arandığımı

pencerede bir beyaz karanfil
tek ve yalnız
yıldız yıldız
bütün kandilleri yanmış gecenin
uzaklara doğru seyrüseferlerdeyim
senin gölgen düşer önüme
baş döndürücü bir hızla giderim
ardın sıra
kaybolursun
içim burkulur

seni dalgalara fısıldarım
her gece vakti
bir masal gemisi demir atar
bütün sarı ışıklarını yakarak
suya dökerek senin misalini
suretinin bütün güzelliğine
isyanım başlar
sana başkaldırıya teşvik eder düşlerim
denizle gökyüzü sisler içinde

seni hatırladıkça
anıların sayfaları aralanır
bitti, dendikçe çoğalırsın
eksik, dendikçe tamamlanır
okundukça anlam kazanırsın

bütün aşk kelimeleri
hıfzımda ki kuvvenin yekun eylemlerine maruz
yaklaştıkça bir mana kazanırsın
sende gizli olanlar
bana aşikar kılınır

bütün masumiyetin hep taze
bütün mahcubiyetin hep diri
bütün sırrını giyinerek geldiğinde
indiğinde geceye
dokunduğunda göğüme
bütün mekanlar senin kadrajın olur
bütün hacimler senin ağırlığınla dolar

senden teşekkül etmiş sadrımın zelzelesi
bütün çarkları senle döner
zembereği boşalır gecenin
ne ben
yarını beklerim
ne sen
dünde kalırsın

redfer