Yine uykusuz bir gece geçirdim
Bilsen bu gece nasıl da bekledim
Sabahın olmasını , günün açmasını
O karanlık geceler ruhumu çok sıktı
Sen karanlığımda bir ışık olmuştun
Rab’bime yalvardım
Ne zaman biter bu eza, bu cefa !
Uyumak istedim belki gelirsin diye rüyama.

Tutmadı uykular gözümü
Eski günlerimi düşündüm, gittim yeniden o günlere
Fırat kıyılarında yaşadım çocukluğumu.
Sonra senin bebekliğin... her gözden sakındığım sen
O şen ve güzel, her adımda bir pınarı olan
Her adımda küçücük dereleri akan
Memleketimin Fırat kıyılarında ki
Hayalerime gittim ...
Meğer ne kadar mutluymuşuz
Dertsiz tasasız, hayallerle dolu.

Yıllar hüzün taşıdı hep bunca zamandır
Ama bu hüznün karanlık haliymiş.
İçime mekan kurmuş acılar ...
Bir kez baksana aklaşan saçıma
Boş ver... Düşünme artık acıları diye
Teselli ediyorum bazen kendimi
Sonra kar etmiyor içimdeki seslenişler.

Az kaldı sana kavuşmama
Dayan ... biraz daha dayan
Kördüğüm olmuş bu çilemi çözecek elbet diyorum
Yüce Yaratan !..
Bitecek bir gün aramızdaki mesafeler
Yine esecek seninle rüzgarlar
Yağmurlar yağacak
Mevsimler gelip geçecek
Günlük güneşlik zamanlara kavuşacak
Umutlarımız.

Biliyor mu sun bebektin sen
Frankfurt sokaklarını seninle gezerdik
Hala hatıraların duruyor şimdi o yerlerde
Ben seninle ne mutluydum bir yerde ...
Ne kadar koştursam da birlikte
Zaman su gibi akar, erişirdik akşamın güzelliklerine
Çevirdikçe sayfalarını o mutlu günlerin.
Keşke diyordum ; bir rüya olsa her şey ...
Bir baksam ki ; uyuyorum sen yanımda yine.

Ayrılık
Acıdır gurbetin yollarında
Ben yok oluyorum, bitiyorum zamanla
Senden çok uzaklarda, belki de en yakında
Ama kapalı kapıların ardında ben
Beklemek ne zordur bilir mi sin ?
Ne zordur yalnız gecelerin korkunçluğu
Duyarım gece kuşlarının kahkahalarını
Yüreğime perde perde geceler iner
Acılar kuşanıp bütün silahları ile
Omuzlarıma biner .

Dönmek istiyorum o eski günlere
Gülmeyi unuttu dudaklarım.
Ve kahroluyorum yokluğuna gelmeyişine
Düşündükçe yeniden ...
Anılar resmi geçit yapıyor
Kırık kırık kalbimin yollarından.
Unutmak istiyorum tüm varlığımla
Geçen bunca zamanı
Ağlamak istiyorum
Dökmek için yaşlarımdan
Tüm ıstırapları .

Bulutlar geçiyor gözlerimden
Nemleniyor akşamlar.
Kahroluyorum düşündükçe
O masum gözlerini...

Yüreğim... yüreğin
Ne zaman kırar paslı prangalarını.
Ne zaman koşsa mutlu sağnaklarına doğru
Yine donar dudaklarında
Mavi türküler, yalnız kalan çocukların.
İşte o zaman
Bırakamam umutları
Çaresizliğin kanlı ellerinde ...
Bahar çiçekleri gibi
Gözlerimde pembeleşir anılar...


Günay Koçak 24.05.2022