Savurdun geçmişin küllerini .
Estikçe haykırışlarını dinledim dün gibi.
Ah! eder gibiydi .
Engince kavradın, ellerinle zamanı şimdi .
.....

Anlatamıyordun...
Hislerini savurdukça
Savuruyordun.
Fırtınaya bıraktın nasıl da kendini ..
Çaresizlik,bu nasıl tükenmezlikti..
...
Geçmiş ,gelecek ve an karışıyordu .
Bir şeyler mırıldanıyordu .
...

Poyraza dönüyordu tabiatın .
Ağaçları kökünden sökercesine ..
Kulağıma bir şeyler fısıldıyor, tutuyordun tüm gücünle kollarımdan .
"Gel benimle "dercesine .
Göz gözü görmüyordu , tüm heybetinle sesleniyordun
Toz bulutlarının içerisinden.
.....
Rüzgar ..
Seni anlayamıyordum.
İçindekileri kustukça.
Ben korkuyordum.
Sakinleşmiş gibi görünsende
Önüne geleni yıkıp geçiyordun .
Yağmurlar yağdı gökyüzüyle birlikte gözlerim .
Yumuşadı,sakindi toprak gibiydi üstelik..
..
Dayanamadım.
Sordum neden bu hiddetin?
Dedi:Ben hep böyleyim .
Kırılınca kimseyi duymaz,eser gürlerim.
Kendimi kaybedince şiddetimle dinletirim...

...
Üzüldüm dedim rüzgara.
Hafif nazlı bir esintiyle yaklaş .
Anlatacaklarını nahif bir şekilde anlat ruhlara .
İz kalsın,
kalplere dokun icabında.
O zaman ulaşırsın her daim sonucunda vuslata.
...
Deprem olup can yakma,kimsenin sol yanını yıkma.
Esip gürlemeden önce düşün taşın hırpalama.
....
Anlıyorsun artık dediklerimi ..
Sakin düşünsen oysa ki .
Kollarımı nasıl sıkmıştın hırpani .
Konuşsaydın dinlerdim seni ..
......


Senin ülkendeyim bağımsız dünya da
Dağların yüksek dumanlarına
Yukardan bakınca
Aşağılarda olan hiçliğe
Estikçe sana mı benzemeliyim .
Çözemedim .


Esince büyüksün !
Susunca küçülürsün , aşağılarda.
Yabancısın bu dünyada
İtimadın kalmamış estikten sonra yorulunca.....
........


Meryem Karapınar