Söküp Atamam
Affet diye değil anla diye yazıyorum.
Ben vurmayı dokunmak Kırmayı sevmek,
Öfkelenmeyi ise okşamak olduğunu sananlardandım.
Seni öyle özlemişim ki Adın mıh gibi beynimde çakılı.
Kırıp döktüğüm sövüp saydığım Geriye dönüp ne kadar kabahat var ise Hepsinin adına koca bir özür.
Her mutlu anın mutlak bir cezası var gibi Mutsuzluğun sebebini de kendimde görüyorum.
Konuşurken ağlıyorum Yazarken ağlıyorum.
Sensiz kendi ağırlığını taşıyan biri bile değilim.
Tanrı kafayı sevdiği kula takarmış.
Benimkisi seninle meşgul.
Seni düşünmeye başlayınca, Yüreğim bir derin sessizlik çöker.
Arkadaşları dışarıda oyun oynayan Ben ise hep evde cezalı çocuk durumundayım.
Seni o kadar çok seviyorum ki Söylerken bile tüketmek istemiyorum.
Ben seni kör gözüm gibi seviyorum.
Kal diyenim bir tek sendin.
Şimdilerde ise Gel diyenlerin peşinden sürükleniyorum hep.
Bendeki mevsimler hep sen Bendeki kitaplarda hep sen yazılısın.
Sana o kadar mecburum ki Mecburiyetimden mahcup bir haldeyim.
Elimdeki mendille Bir ağlayışımın bir de gülüşümün izini silmekle meşgulüm.
Sen yoksan ben de yokum.
Kendinden başka hiçbir şey öğütmeyen Değirmen taşı gibiyim.
Sen gideli sadece hayatta kalmak isteyen Yabani bir ot gibiyim
Suç üstü yakalanmış Bir çocuğun masumiyeti yok bende.
Sana olan özlemimi Bu kalemin gücü yetmez yazmaya
Kaçmakta kovalanmakta Vakit bulamadım sana sevdiğimi söyleyemedim.
Aynı taşın altında ezilince eşitlenir insan.
Seni çok seviyorum
Şair olmadığım halde Sen dolanınca dilime tümceler birbirine kenetlenir
Eğim eğim eğilir Erim erim eririm
Benim tek arzum sensin.
Acıyı çağırma bana ne olursun
Ondan bende çok var
Senin hasretin o kadar zor ki
Tek bir gözyaşı gibi Yanağım ile gözlerim arasında dolaştırıp duruyorum.
Ben seni çok seviyorum.
Seni anan kalbimle konuşur.
Seni anmadığı her an için onu tekmeliyorum.
Sen yanımda yok iken sevdiğim
Kendi hayatıma başka bir kapıdan girmiş gibiyim
Sevdam Düşmüş bir yaprağın ağaca baktığı gibi bana bakıyor
Ben sensiz Amele pazarında sona kalmış bir kekeme gibiyim
Ben sana tabiyim Gidişinle harap olmuş Kalbime kırık camlar batmış.
Unutulmak mı Hiç yaşanmış bir şeyi insan unutabilir mi Sadece alışıyor insan
Bazen iç güdülerimi yokluyorum. İç güdülerim de susmuş senden dolayı
Ben sensiz karanlıktayım. Tutsağım,zindanlardayım
Ellerim kollarım bağlı meçhullerdeyim Kalbimin
içi düzensiz bir çiçek bahçesi gibi
Hiçbir özelliği olmayan Kendini köpek balığı sanan bir sardalya gibiyim
Şu ölümlü tiyatroda Senden sonra baş rol oyuncusu değil Sadece seyircisi olurum.
Ben sana aitim. Sen yoksan ben bir hiçim.
Gözyaşlarım döndü denize.
Ben içinde boğuluyorum.
Bil işte seni seviyorum sevdiğim.