Dünya denen handa bu işler böyle
Giden gitti kimse, geri dönmedi.
Her ne biliyorsan çekinme, söyle
Yürekteki harım, zaten sönmedi.

Acıyla kardeşim, sevgiyle yaren
Bana el uzattı halimi gören
Çile çeken çokken, az sefa süren
Kimse benim gibi, böyle yanmadı.

Vefasızlık olmaz, can dediğimde
Haramsızdır lokmam, tüm yediğimde
Canım kaynıyorken sen dediğimde
Adımı sanımı, o da anmadı!

Aklım ermez oldu olup bitene
Herkes vurur olmuş gücü yetene
Yoldaş olup gittim yanıp tütene
O derin acılar, neden dinmedi?

Güzel şeyler ektim viran bağlara
Balık gibi düştüm bazen ağlara
Gönlümün atını sürdüm dağlara
Kadir kıymet bilen, ordan inmedi.

Yaşam sınavında acılar da var
Yanımda kardeşler, bacılar da var
Sol yanda sevdalar, sancılar da var
Olup biten çok şey, içe sinmedi.

Dosteliyim özüm sözüm bellidir
Deli gönül her dem sevda dillidir
Herkes dese bile yaşın ellidir
Sen yokken dalıma, bülbül konmadı.