Yanıt yoktu
Davete gecikmişti ve ayağına kadar çamur ellerini
kaşındırıyordu
Neredeydi geceye verdiği dua
Kalkıp gitse yanaklarından süzülen tere
Orada tam yanı başında bulacaktı felsefeye giren
boncuklarını
Askıya almıştı zamanın kendisine sunduğu derviş
çekirdeğini
Kalkıp zalim bir sır atacak sonrada
zil zurna sarhoş oyunuyla kalp ağırlayacaktı
Neredeydi o yasak ilişkilerden iç geçiren şerbetli
aydınlar
Kilise safranıyla yutkunup ayı tutuşturacaktı
Fakat yanıt yoktu
İlahlar orada dakikti
Aynaya bakan sarmaşıklar hangisine en güzel ayıbı
sunacaktı
Kabahati yoktu
Yılmayan yalınayaklar tek yolda ciğerinde paralanmıştı
Aylaklar patikasında yinede felsefe yapacak yalancı
yoktu
Kuşkuların kuytu merhametinde o yanıttan yoksundu
Cüretkâr kaderinde affa sırtını vermişti
Kalçalarına kadar çamura batmıştı
İlkel geleneklerde doğurgandı
Tabiatın servetinde gebe gelindi
Yanıt yoktu
Şiiri devre gelecek damat ayıptı
Hayali yakarışın şeyhine rumuz dehasıyla zalimdi
Zehir içip örümceğin öpüşüne bıraktı yenikliğini
Yanıt yoktu
Kıskıvrak yakalandığı karanlığın damarında
Bekâreti sihre kapanmış arzular kökeninde
Kayınpederi avcılarla töre yaşarken
Davetiye gelmişti fakat damat bencileyken
Kurtla kuş ayaküstü yarışırken
Saygılar sunarım
Dakikalar ardında yüreklenirken
Yanıt sadece devlet kuşundan geceyi sınayan bir
resmiyetti
Odaklanmış fakat girdaba simge yaratırken
Vadileri sinirlerinde deşerken
Yanıt yoktu
Eline sadakat saçarken
Damat göremeden öpüştü örümceğin kellesiyle
Saatte sadece dudaklarına gelin gidecekti
Ölüm bile türbanına girmiş yalınlığa gerdan kıvırırken
Manasız her şey uykuda tekmil görecekti
Cevherin hayrına erecekti
Zaman kıblesinde felsefeyi dönerken
Vatan ağıyla örülecekti
Cesaret tilkiye uyarlanırken
Kalemiyle zevceyi yazacaktı
Kendi eline davet edilmişti yedi kere
Yabani kırlara serilmiş dua eden dervişler misali,
yaratılışın gözlerinde inlerken
Yanıt yine yoktu
Bu defa da makasa yenilecekti
Damat eline kalem vermeyinceye kadar bekâretiyle
davetliyi vaat edilen gevrekliğiyle
Rüyadan hayali kıskançlıkta
Aynı direnişte zarafetin kırbacını seyredecekti
Yanıt ölümsüzlüktü
Zarafetiyle yaya kıvrak yatan öpücükte
yalandan hal hatır soracakken
Yanıt ölümden sonra ölmemekti
Sadece dudaklarında şiir kökenine
bir örümcek kanadıyla gidecekti
Yanıt o şairde bile iksirdi
Tespih çeker gibi materyalizme koşacaktı.