16
Yorum
38
Beğeni
5,0
Puan
751
Okunma

İçime yöneldim .
Öyle tüneller
Gördüm ki!
Aşamadığım,
Öyle dağların zirvesine
Ulaştım ki!
Yolculuğumda...
....
Kendimi imar etmeye
Çalıştım.
Yolculukta, tanıdım
Adım adım benliğimi.
Öyle misafirler gördüm ki
İçimden
"Cennetlik insan"diye bildim gönül telimden.
İnsan insanı en yalın
hâliyle
Yolculukta tanımalı .
Tanıdıkça farkına da varmalıydı.
Yar mıydı?
Yâr mıydı?
Diye düşünmeli...
....
Bir muhayyile sandığım vardı ,
Umutlarımın arasında .
Arkamda güçlü ve güvendiğim.
Bir zaman yolculuğuydu
Yürüdükçe...
...
Dervişliğin manasını idrak ettiğim
Adımlarım da tefekküre
daldığım
....
Dağlar.!
Yalnızlığın tek başınalığın
olmadığı.
Rical ’ül gayb makamının bilgeliği.
Bir insanın sığınağı , barınağı......
...
Dağlar!
İnzivaya çekilmenin
ruhu .
Menzile kavuşmanın anahtarı ....
.....
Dağlar!
İçimdeki yolculuğumun
hilâfeti.
Dert ortağım ,
Kederimin , hüznümün
Feryadıyla.
Kayalara tutunan
Rabıtayla insana bağlanan ..
....
Gurbete set çeken
Başı dumanlı ,efkarlı dağlar.
Yolculuğumun tipisinden
kurtulamadığım .
İçimdeki hasretlere
pranga taktığım ...
.....
Yüce dağlar ....
Erimedi karların içimde.
Gönlüm sevgiye doydukça,
Yandı kor oldu
Yol oldun bana dağlar...
.....
Sen yolculuğumun adı.
İnzivam.
İçimdeki benliğimin yolcusu .
Hiçliğime döndüren
Vahiyle mikat eden ..
İnsanlığımı hatırlatan
Hırçın ve özgür dağlar
..
Meryem Karapınar
5.0
100% (25)