mevsimlerimi kaybettim
düştüğü yerden
hangi arzu,
hangi ses
hangi iklim,
bir yağmur tanesi gibi
alıp getirir bana

gecenin ıssızlığına küf kokusu sinmiş
sırılsıklam kimsesiz üsküdar iskelesi
bir ben
bir de yüreğimin vuruşu
bir de lodostan esintiler
biraz ay ışığı
biraz geçmiş zaman
ve bir demet mor menekşenin
renkleri ıslanmış

ayazdan kaçma çiy damlaları konar ellerime
avuçlarım üşür
beyazlar giymiş bir duygunun içinden
ismi sır
zamanı meçhul
hayallerim çalınır
ihtiraslarım imha edilir insafsızca
mevsimleri kaybetmenin buhranını yaşarım

şehrin rıhtımını adımlarım
ağır karanlık gece
renkler, renklerinden vazgeçmiş
sonu kötü biten oyun gibi
perde iner
yanmaz ışıklar ya hani

hoyrat bir meltem tüketir saatleri
geçtiğim her sokağa savrulur anılarım
aynı park, aynı masalar, aynı ağacın altında
her tren sesi duyulduğunda
her şey ıslanır ya hani

koyu mavi bir deniz geçer ayak uçlarımdan
dalgaları vurup geri çekilir med-cezirlerin
düşlerime dokunur gizemli bir el
yağmur kokusu siner içime
içtiğim su
yediğim ekmek
soluduğum hava beyhudeymiş
uğruna can attığın her şey boşunaymış
meğer

keşke doğmamış şiirleri yetim bırakıp gitmeseydin
bir elvedayı çok görmeseydin
seni seviyorum derken ki ağlayışını izleyecektim daha
yarım yamalak şarkın kaldı aklımda
gittiğinde kıştı
bir tek mevsimler değişti
şimdi cemreler düşmekte
zeliha ve yusuf düşmekte kuyularıma

nisan yağmurlarından çamurlar sıçrar
üstüne adımızı yazdığımız kaldırımlara
her damla yağmurda gökler çağırır bizi
denizler çağırır en koyu maviliğe
yarım cümle yarım hece
eskisi gibi

gülüp oynadığımız yerler
parklar, bahçeler ,
kentin en tenha noktaları
duvar dibinde açan papatya
sana sitemkar hala
kaç yıl birikti
kaç mevsim geçti

yağan her yağmurla içime düşüyor
en saklı anlar
yaşanmış bir sevdanın hatırasından
bahardan yazdan
uzun yıllardan
gözden yaş düşüyor saatlerce
bir ırmağın denize hasreti gibi akıyor
haberin var mı

redfer