nedir kopup kopup dönmek kandillerde
gözlerine değil ellerine dokunacaksın
gariplerin uğramadığı evlerde
öğretiler, söylevler ve goncalanmış çiçekleri bulamayacaksın
kimsesizliğini haykırıyor yalancı kalabalığı şehrin
ellerimizde kiri, pisi ve siyahlığı asfaltın
otobüsler ve otomobiller caddelerden değil
arka sokaklarından geçiyor kalbimizin

kimim var beni anlayan, kimim var geceleri destanlaştıran
arabeskleştirerek ölmemeliyim diyorum, coşkuyla selamlamalıyım
tenhalara bakıp bakıp karanlık denizlerde beni durağanlaştıran
kalyonlarda ismi bilinmeyen aksak tayfalardan olmalıyım

ne kadar narin çırpınıyor dalları söğütlerin
ne kadar da utanmadan kum gibi akarak avuçlarıma
paklamayacak yıkandığım ırmaklar gölgesini günahlarımın
şimdi düşürüyor kollarıma
toprağın boyadığı kanatları; ölmüş serçelerin
umutları ve beklentileri şarkılara yükleyen biziz
kırılganlığımızı atarak bodrumuna köhnemiş dünyanın
söylemiştik bunları duraklarda ıslanırken kulağına çocukların
ölmüş serçelerin göğüslerine iliştirilen gül’üz