işte karanlığa yazıldı yazı
insan çıkacak ellerinden
suya haramiler konakladı
anlaşılmayacak şafağı sökülen hüzün

aşk çağırmaz elbiseleriyle
çıplak daha da çıplak sokularak çocukluğuma
devrilen saçlarında güze devşirilmekte
kızıllığından sıyrılarak bir gül

serin ırmaklardan yapıldı gece

seslenildi habercilere, kırıldı saat, bitti zaman
suyuyla kan ve ancak insan kadar
sorulacak ne kaldı
perdelere bıçak, sise rüzgar
açık ilhamlar vaat edildi karanlığa
ve dağınık sere serpe bırakıldı her şey

omuzlarında yağmur biriktirilir göçebelerin
gözlerine hüzün sükun etmiş suskularla
tutkuyla yapışmak yakışmaz bir şehre
yelelerinde kışı ve kuşları besleyen

cinnetin ortasında yunuyor saçlarım
oysa saçlarım bildiklerimdir

duvarlardan geçmek öğretildi
gölgeleri duvara yaslamak
seslenmeler seslenmeler ve seslenmeler
serin sularda yürüyen gemilerden
kara tiryaklar sunuldu göğsüme

uyumak, bin yıl uyumak, içinde okyanuslarla uyumak
babama kulağımı dayıyorum, nehre kulağımı
kahve köşelerine ve fabrika bacalarına
büyüyen bunaltılar bulaşıyor beynime
bu şehirler yürümek için değil!
toprağa zehirlenmiş bir mantık düşüyor

cinnetin ortasında dağılıyor ellerim
oysa, ellerim sözlerimdir