Zemheri ayazında beşerin bir incisi;
Arz-ı endam eyledi, semalardan geçerek;
Atide olmak için ehl-i kelam öncüsü;
Selamladı herkesi aşk şarabı içerek.

Doğar doğmaz başladı musiki ahengine;
Sözün derinliğine, terennümün rengine;
Varmaya gayret etti, üstatların dengine;
Her bir şeyi ölçerek, her bir şeyi biçerek.

Bezm-i Ezel’den aldı aşkla dolu badeyi;
Dostun nazargahından nezaketi, haddeyi;
Manaya meftun oldu, terk ederek maddeyi;
Nefsi taşlara vurdu, Hak yolunu seçerek.

Karacoğlan, Reyhani, Dadaloğlu, Neşet’i;
Kendine rehber edip, sarf eyledi gayreti;
Şairlik dergahında her gün artan kıymeti;
Aleme izhar oldu inci, mercan saçarak.

Kevn ü mekan cuş ile bu ahvali toyladı;
Eflak ile Asuman şarkı, türkü söyledi.
Güneş gibi doğarak bize teşrif eyledi;
Bir Sultanü’ş-şuara, güller gibi açarak.

Gergef gibi dizeler örüp, koyması için;
Erbab-ı şuaranın hazza doyması için;
Geldi, Osman abisi gurur duyması için;
Şakıyarak aleme kuşlar gibi uçarak.

Osman Bölükbaşı Dara