Tertemiz yaylaların rüzgarıyla, yeliyle;
Meltem misali eser, Yüce Dağlar Ceylanı;
Sevda ile inleyen bağlamanın teliyle;
Uğrun uğrun göz eder Yüce Dağlar Ceylanı.

Asalet ve feraset miras kaldı soyundan;
Nezaketle zerafet gelir onun huyundan;
Servi gıpta eyledi Nihal gibi boyundan;
Kipriği oktan beter Yüce Dağlar Ceylanı.

Allah övmüş yaratmış kusur yok bir yerinde;
Buğulu bakışları iz açar en derinde;
Efsunlu handesiyle yakar her seferinde;
Sevda bağımda biter Yüce Dağlar Ceylanı.

İffet ile namusu nakşeylemiş kendine;
Doğar doğmaz bağlanmış vatan millet derdine;
Ay yıldızı resmetmiş yüreğine, beynine;
Kızıl Elma’da gezer Yüce Dağlar Ceylanı.

İlahi ferman ile keklik gibi sekerek;
Meleklerle halleşip, Nurdan iffet ekerek;
Geçtiği menzillere inci, mercan dökerek;
Dünyaya etti sefer, Yüce Dağlar Ceylanı.

Osman Bölükbaşı Dara