HÜSEYİN AYAN
(AZİZ Hatırasına ithafen)

Sadık bir Allah Dostu Muhammed Ümmetinden ;
Firdevs-i Ala içre, Ukba’nın cennetinden;
İştiyak-ı mihengi Allah’ın himmetinden;
Tabirler kifayetsiz, cümle yok O’na uyan;
Türk-İslam sevdalısı Hoca Hüseyin Ayan.

Ömrünün her evresi ilim irfanla dolu;
Tasavvuf Istılahı takip ettiği yolu;
Tavizsiz bir kahraman, Türklüğün ilim kolu;
Eserleri ölümsüz, hepsi takdire şayan:
Bu Dünyadan göç etti Koca Hüseyin Ayan

İki bin yirmi iki Kara Yedi Mart günü;
Covid denen illetten Rahman’a döndü yönü;
Melekler hazır olda, orada da var ünü;
İlim merkezlerini oldu ülkeye yayan;
Çok hoş seda bıraktı Yüce Hüseyin Ayan.

Bitmez Necip Yurdumun korkusuz neferleri;
İlim için çıkılan amansız seferleri.
Dünya durdukça durur göz nuru eserleri;
Çeşm-i giryan eyledi mevt-i seyyahı duyan;
Eğdi başı Mevla’ya, güce Hüseyin ayan.


Osman Bölükbaşı Dara