İstirham ediyorum yeryüzünden,
Yüzümden düşen bin bir parça
Takip ettiğim bin bir gece masallarından da
Neyse düşen payıma

İtiraf ediyorum hatamı:
İhya ediyordum bir zamanlar bu kalbi
Hatırşinas sevgim demlendiğim özlemde tembihliyim
Babadan
Elimden kayan son şeydi bu ikrar
Elimden elime tutuştuğum sıra dışı bir yalnızlık
Ben ki;
Bir Allah’ın kuluna boyun eğmediğim kadar…
Gerisini sen doldur sevgili kaderim.

Hitabım s/onsuzluğa
İnkâr etmediğim kadar sevmiştim ben
Kıt kanaat sevenlerden olmadığım kadar da emindim kendimden
Ve işte:
Kendim olmanın mahiyeti
Maliyeti miydi yoksa saygınlığın?
Sevecen gök kuşağını b/elime doladığım
İklimin savruk rüzgârında tecelli eden
O soğuk ve aymaz geceler
Bir ihtilaf ki sözcüklerin yetersiz sesi

Ses bildim oysa
Yol bildim iz bildim
Köpüren dalgalardan düşen mi payıma?
Ben ki adam boyu dalgaların ve dalgınlığın
Hicvinde saklı bir makale bir şiir kadar
Yoldan çıkanlara da vardı cevabım
Esvabım solgun
Eşrafım ve yitik tebessümler
Bir selamın dahi
Karşılığının olmadığı…

Tutuşan etekleri gecenin
Bir içimlik şiirleri diktiğim kadar başıma
Başıbozuk düzenden de düşen payıma
Bozguna uğrayan şu varlığın külliyesi adeta
Sıra dışı bir özlemi giyindiğim
İnsan olarak kalmanın da sirayet ettiği
Kimine göre mutluluktu aşk
Kimine göre rivayet
Riayet etmediğim şu metruk düzen belki de esaret

Manen dolu olduğum ve coşkuma katık
Ettiğim sevginin iz düşümü
Solgun mısralarında sefil iklimin
Salgın misali gözümü ve ruhumu bürüyen
Şiirlerin duyulmazken sesi
Ve işte yürüyorum ben sadece kendime ve Rabbime
Yürüteç misali tutunduğum
Bir sevgi bir de umut
Bilinmezin rücu ettiği her yeni gün ve ufuk
Ne çıkar ki ne çıkar?
Tutulsa nutku ruhun t/uzak
Bildiğim kadar tutsaklığım aşk denen melekeye…