Say ki Adem’im
40 Yıldır hulkuma dayanan acıyla gözyaşı dökerim firakına

Vuslata meyyal dualar yollarken yedi kat semaya
Ağıtlar yakıp yasını tutarım
Sana uzaklığımın her anında

Şirazesi kaymış yokluğun da
Yürek terazimin kaldıramadığı
Hasretim
Herdem
Na Mütenahi
"Sen"
Diye akan gözyaşlarımı teskin edemem
dilfezâm

Bilirim
Ne yapsam derun’una yaklaşamam
Bir avuç dilendiğim sevginin vuslatına eremem

Yine bilirim ki
Serden candan geçerim’de
Bir zerre etmem
Kırk yıl hatrı olan gözlerinde

Ahh benliğimi hasretiyle amâ eyleyen dilfezâm

Say ki
Bir kelâmına tüm ömrümü ’Hiç’ eyledim peşinde
Bir tebessümüne bitmedi hamallığım

Öyle avare
Öyle asude
Öyle Perperişan
Canhıraş bir yorgunlukla
Bitap düşmüşüm kapının eşiğinde beklemekten
Aşkım’ı kayda değer bulmasanda
Vazgeçmem bu Nar-ı Aşk içre kor gibi yanmaktan

Ahh dilfezâm
Bir gülüşüne müptela
Bâb-ı reyyan yüreğinin kıyısında
Beklerim usanmadan

Bir ömür
Hatta asırlar boyu beklerim
Gel demesende
Ben hep seni beklerim dilfezâm

Ben hep seni beklerim
Bilesin


Liyakat -