1
Yorum
12
Beğeni
0,0
Puan
465
Okunma
burnu büyük alfonso şakir diyorlardı ona
marsı kat etmiş
dönerken bey pazarı semtinden
dönüş yolunda işaretlediği ağaçları kaybetmiş
en son iki bina arasında
halı silkelerken görmüşler onu
ben biliyorum
köy defterini iki kat bürüp cebine koyduğunu
sonra çobanlar da görmüş onu
bir dağ yolunun patikasında
burnunu çekip kuzularla alay ediyormuş
göğe dökülen ırmakların sonunda bir şelale var
toz duman oluyormuş
yere düşene dek paltosunu giymeye çalışıyor
kanatlarını çırpamadığı için
bir türlü uçamıyormuş
denizi seyrederken kapımı çaldı şakir
şiir pabuçlu ayakları ile girdi avluya
dalıp gözlerime içimdeki sevgiyi seyretmek istedi
limandaki kayıklara binip
içimdeki bütün mısraları terk etti.
Cevap Yaz