Dün seninle beraber gitti
yarın yine bana gelmen lazım
adımlarımı atarken sana
senin beni sayman lazım

, pembe renkli bir örtü
üzerinde kurutulmuş güllerim
bir kalem birde kağıt
duvarda asılı resmin
kal öyle hatıra gibi
ben sana baktıkça dostluğu
özlüyorum...

yüreğimde inciler dizilmiş
tane tane toplarım şiirlerimi
eskiden de hep böyleydim
yalnızlık koyardım masama
kalemler dostum kağıtlar sırdaşım,

gecelerin esiriyim,
ne bir uyku ne bir rüya
yaslamam başımı
benim olmayan bir yastığa
pirelendi , pak sandığım düşüncelerim

gönül dağım taş içinde
yürek sesim pas içinde
ela gözler yaş içinde
kalmışım dostum sensiz

duydum ki unutmuşsun eski günleri
hani okuldan kaytarıp binerdik bir otübüse
son durağı görmek için...
delilikti biliyorsun. !
sokaklar da başıboş olmaz dık
kolumuza sevgili takıp gezemezdik,
zil çalınca bir kaçamak ...
ilk dumanını çektik cigaranın
öksürükten boğulduk beraber ...

Hey dostum ekmeğimin
kıtır tarafını sana ayırdım
iki şiş bir saç örgüsü
birde sana yaban eller türküsü
saçlarımın bozulmuş artık örgüsü

gençliğimiz delilikti
dostluğumuz baki
giyerim yine renklerim haki
umudumuz beyaz
saçlarımız kapkara
ayrılığımızın adı Ankara

bugün git yarın yine gel
kahveler kavruk...
içim yine savruk..
kafam şişti..
özlemim pişti..
son sigaramı yakmaya gel..

hey dostum sarayım dedim yaran nerededir...
dedi bendeki yara kimseye benzemez
dedim dostluk yara aldıysa
eski dost düşman olur
düşman dediğin dost olur...



Ayşe caniberk
Gümüş kalpler