Uzaklaşmalı bazen insan kendinden bile
Uzaktan bakmalı yüreğine
Açık ve kabuklu yaralarını görmeli
Yeni yolculuklarda yeni nefesler eklemeli kendine
Kabukları açarsa da dayanmalı yeni kanamalara
Umudu basmalı tuz yerine, yeni filizler çıksın diye
Belki son dediği ezgiyi yakalamalı rüzgarın sesinde
Elvedanın yanına yeni merhabalar koymalı
Yol yorgunu olsa da sesindeki neşeye kavuşmayı başarmalı
Bir kahkaha bırakmalı dalgalara umutsuz kıyılara ulaşsın diye
Suskunlugun da bir baharı olduğunu unutmadan yaşamalı
Firari sözcüklere kızmamalı vakti gelmişse
Bir çılgınlık yapmalı
Toplayıp valizine gelecek düşlerini
El sallamak yerine o gemide olmayı seçmeli
Tutunmalı bir yelkenlinin kanadına
Hiç korkmadan yol almalı açık denizlere doğru
Islak bir kağıtta kalmalı mürekkebi akmış geçmişin izleri
Gerekirse kendi sarmalı kendini
Bırakmalı gökyüzüne en güzel türküye ilistirip acısını
Ve en çok kendini sevmeli...