vahşetin bütün Perdeleri açık
çehreler kapalı, camlar kapalı
kalplere mühür vurulmuş
merhametin kapısı kapalı

çiçeksiz saksı gibi budanmayı bekler dururum...
nefsim her kapıyı çalışında
evde yokmuş gibi yaparım

zordu bu zamanlar
açız abiler ,ablalar
yüreğimiz çok aç ,
susadık iyiliğe ,
susadık kardeşliğe,
şimdi arkadaşlık dökümü
herkes birer birer döküldü
kış döküldü..!
yaz döküldü..!
bahar döküldü..!
sonbahar da döküldü..!
Aileler döküldü...!
çocuklar döküldü...!
"-herkes yalnızlığa birer birer döküldü !
damarlarımızdaki asil kan döküldü !

şimdi !
yeni bir mevsimin doğmasını bekliyoruz.
kıyamet kopuyor daha ne olsun..!
birlik olamadık işte !
diri hiç olamadık !

saksıların içinde, pencerenin önünde seyrediyoruz kendimizi
kapalı bütün camlar
perdeleri kapalı bu hayatın

bugün günlerden arkadaşlık, kardeşlik yaprakları döküm günü ....!

yürümek isterken emekledik
koşmak isterken de...
yalnızlığın çukuruna düştük
işte böyle yaşarken çürüdük



Ayşe Caniberk
Gümüş kalpler