Kasımdı
Soğuktu
Kar yağıyordu saçlarıma
Kar, kara kara yağıyordu kara kavruk saçlarıma
Sen bilmiyordun.
Kendi yurdumda yersiz beyazlar içinde yerliydim.
Alabildiğince toprakta olabildiğince çorakken
Niline susamış Züleyha
Bir Elif büyüttüm Taklamakan çölümde
Üç gün üç leylim duvarlara kazırken adını
Uzaklardaydın
Kasımdı soğuktu sen bilmiyordun


Kasımdı
Soğuktu
Uzundu saçların uzundu ve karaydı
Saçlarını her gece aklımın duvarlarına asardım
Bir şarkıyı, bir türküyü, bir şiiri kazır gibi asardım saclarını
Siyah
Gözlerinin renginden alırdı adını.
Gözlerin gözlerime her değdiğinde
Bir orta-doğu ülkesinin başkenti daha işgal edilirdi
Susardı fırçada hattat
Nunu eksik kalırdı bütün alfabelerin.
Soğuktu
İki kasım önceydi
Sen bilmiyordun


Duvarlardan
Sokaklardan
Çıkmazlardan
Perdeni açıp kapıyı aralar
Şiire, kitaba, deftere dönerdin
Ki en çok kendine dönerdin sen.
Pençe yemiş ceylan tedirginliginde
Gözlerini kaçırır, boynunu bükerdin
İncinmesin diye küpeştelerdeki serçeler.
Kekemelikten prematüre doğmuş kelimelerin olurdu senin
Ellerin ayakların boşanır sığdıramazdın
Ellerim derdin de
Aşkı sığdıramazdın sen göğüs kafesine.
Ben o elleri her gün üşümesin diye
Her gece kardan bir kurşun gibi bastırırdım yüreğime
İçimin buzulları sıcak okyanuslara dönerdi
Kasımdı soğuktu sen görmüyordun



Kasımdı
Soğuktu
Titriyordu damar damar ellerim
Ellerim titriyordu
Tahta üstü battaniye gibi seriliyordum kendi sessizliğime
Uzaklardardaydın ve histerik arkadaşlar edinmiştin
Üstelik kasımdı
Bir fahişe sırrı beğenerek kendine
Hevesle koşuyordun beni götürenlere
Öykünen bir zihin sendelenmesiyle.
Düşmeden sen
Çekik gözlü çeçen kızının üstüne
Kuru ekmekle yenen iki zeytin üstüne
Ne dualar edip
Ne yeminler bozdum bükülmesin diye Elif
"Vav gibi doğ, ol elif gibi
Vav olarak doğan elif gibi öl" diye.
Yıkılıyordu dağlar , kasımdı
İçimden şehirler sökülüyordu
Kabir kazarak yoruluyordun sen
Ben kendime gömülüyordum
Düşüyordu Elif
Sen görmüyordun.



*Şiirime güzel yorumuyla değer katan Ahmet Ormancı’ya teşekkürlerimi sunuyorum.