İnsanlık nereye, gider bu çağda.
Açlıktan çocuklar, ölüyor beyler.
Yarışa silahlar, bombalar kârda.
Savaşta çocuklar, ölüyor beyler.

Ukrayna yıkılır, yakılır her gün.
Kadın çocuk yaşlı, gidiyor sürgün.
Sığınakta kadın, doğurur bugün.
Doğmadan çocuklar, ölüyor beyler.

Güçlü devlet halkı, aç kalır açık.
Ne etsen olmuyor, adamlar kaçık.
Çürüyor insanlık, doluyor balçık.
İçinde çocuklar, ölüyor beyler.

İnsanca yaşanır, çevre kalmadı.
Dağı taşı kazdı, yine doymadı.
Dünya çöle döndü, kimse durmadı.
Soğuktan çocuklar, ölüyor beyler.

İnsanı insana, düşman ederler.
Ona buna silah, satıp güderler.
Ülkeleri yakıp, yıkıp giderler.
Yıkımda çocuklar, ölüyor beyler.

Şimdi yeni moda, vekil savaşı.
Para herşey kula, kulluk cabası.
Lejyoner katiller, keser kellesi.
Elinde çocuklar, ölüyor beyler.

Suriye, Irak’ı, yıktılar başa.
Kalmadı öresin, bir duvar taşa.
Mülteci yolunda, bulunmaz aşa.
Açlıktan çocuklar, ölüyor beyler.

ATA’m der savaşın, deli kafası.
İyileşmez yurtsuz, ölüm yarası.
Hep bahane hile, çıkar kavgası.
Körpecik çocuklar, ölüyor beyler.

——Haydar ATA—