sustukça çıglığımın sesi daha yüksek çıkıyor
sanki içimde volkanlar bir bir bana patlıyor
acılar birlik olmuş ruhuma savaş açıyor
ne giden geri geliyor nede gitmek için cesaret bulamıyorum
kararsızım ölmek için....

Boğazımda bir düğüm oluşur yutkunamam
Karanlık içinde kalırım bir türlü kurtulamam
Baba diye bir yanım tutuşup yanar
O ateşi yıllardır söndüremem

Özlem bir volkan gibi patlar içimde
Ayrılık yük olur omuzlarıma
Bırakmak isterim gönül yüklerini
İstesemde yüreğimden bırakamam

Rüyalarımda sarılıp ağlıyorsun gizlice
Neden gidiyorsun ki hep sessizce
Yakalamak istiyorum gitmeden önce
Tutamıyorum ellerini benden düşüyor

Anıları resimleri bir bir öperken
Bir damla düşüyor dizlerime
Bağlarım çözülüp ayrılığa düşerken
İçimde bir ses Baba diye ağlıyor !

sıyrılıp dünya hevesinden sular altı dünyasına gidesim var
ruhumu yüzdürmektir
niyetim..!
yutsun yunus balığı benide
yada bir balina..
çiğnemeden tükürsün, okyanusların en derinliğine..
açmayı öğrenirim gözlerimi
çapaklarım dökülür denize..

sonra bir gel git oluşur ,boyumdan büyük dalgalarla Savaşırım belkide...
karettaların yumurtadan çıkmasını bekler
kıyıya koşarız beraber
penguenleri izlerim biraz paytak paytak yürürüm
kalabalık içinde yalnızlığımı unuturum belki de...

kumlardan yatak yaparım bu başıma , kızgın güneşin altında düşünürüm herşeyi

umutlarımı tutan yakamozların elinden kurtarırım ağlarımı
geceye bırakırım kırgın düşlerimi
geleceğin rüyasını görmeden
toplarım yaşımı
Okyanus içindeki mavi hayallerimi arındırıp dönerim
belkide


kararsızım ölmek için günlerim çok uzun yollar ise engebeli
Beklemek ne zor şey Baba!


Ayşe caniberk
Gümüş kalpler