Gönlümün ıssız çöllerinde koşuyordum
Sesindi, işte kulaklarımda.
Mutluydum bir an... inanmayan gözlerimle.
Seninle olsa da bazen yalnızlığımın sokakları
Sensizliği taşıyacak gücü kalmamış yüreğimin
Korkulu akşamlarda ; isler sararken bacaları
Sensiz doğan günle yiterken yaşamak ...
Bir mendil dolusu gözyaşı
Ellerimde işte bana ödül !

Ay ışığı vuran ıslak sokaklarda
Yol boyu uzanan omuzu çökük gölgelerim.
Yürek sızımın tel örgüleri ardından
Hürriyet mahkumiyetine
... Ah bir getirebilseydim masal dolu akşamlarımıza
Oysa, çin seddi gibi dizilmiş aramızda yollar .
Hep hayalini kuruyorum ; geri geldiğinin
Sislenmiş hatıralarımın sayfaları arasından.

Yeni bir gün ağardı ; geceyi rüyalara bıraktım
Horozlar ötüyor yüreği kor !
Yüreği ayrılıklar durağı... parçalanmış umutlar !
Elleri semaya açılmış sımsıcak
Bir kadın nöbet bekliyor... yollarda gözleri ...

Mektuplar posta da
Güller açmakta hazan bahçesinde
Bitmeyen umutlarla yedi verenler boy attı ...
Unuttu mevsimleri...unuttu umut çiçeklerini
İnandığı sevdiği o çiçekler ki
Onu hoyratça ;
Gecelerden gecelere fırlattı
Zından gecelere ...
Oysa :
Ebemkuşaklı bir dünyanın hayalini kurarken
En susuzunu yaşadı mevsimlerin
İçinde dinmeyen ırmaklar akarken
Cesaretimize söz yoktu ama ...
Ayrılığa çare bulamadı
Ayrılığın derdi büyük gülümm
Yolcular bitkin , yollar kapalı
Yolcular prangalarda gülümm
Mevsimlerden ayrılık ...
*

Günay Koçak 19.3.2022