Sözcüklerim değildi yaslı ne de yanlı
Yutağı ömrün ve ana kıtaya uzaklığı
Varlığımın
En çok da köküne ve Rabbine sadık
Ve dokunulmazlığı neydi ki yalnızlığın?
Biz izotop olsam ne ki?
Parçalanmayan ön yargıların sefasını
Süren nice münafığı
Ben mi getirecektim yola?

Hayallerim afaki
Sözcüklerde saklı duygular tantanalı bir oluşumdan öte
Tevazu yüklü mevsimin şeceresi
Ötenazi yaptığım kibirli bir isyan ve nicesi

Manifesto yüklenmiş dünya
Çivisi çıkmış madem
Bir çivi de ben mi çakmalıydım?
Oysaki çakmak çakmak gözlerim
Ruhumda izi yoktu titrek gölgelerin
Olsam bile çiçek
Çimenlere serilmedim
Hem nemli ve rutubetli mevsimler
Gölbaşında saklı asalet ve demi yüreğin
Derlediğim şiirlerden de öte diyemediklerim.

Mahzun olsa gülüşüm ne çıkar ki?
Mazlum ve masum olmanın nesi kötü nesi?
Nevresimde saklı bir ölü
Nefsimi öldürdüğümün da güncesi
Barışıktım vicdanımla
Açlık ne ki hem?
İlahi Aşka mademki aş ermiştim ta ilk günden…

Muğlak sesler
Musibeti çağıran isyankâr gülüşler
Birileri ağlarken ve çocuklar ölürken
Neye yarar ki insan ve ömür
Eş güdümlü mermiler gibi topun ağzında iken insanlar
Top yekûn mu firar etmeli ölümden?

Öncesine sadık
Ölümle dans eden nice münafık
Esaretim olsa ne ki hayata?
Cesur benliğimle kazandığım nice zafer
Nasıl ki kayıtlı Allah katında
Yalnızlığım varsın rücu etsin
Rükû eden elbet inancım ve sevgim
Elden ele dolaşan ölü bedenler
Varsın mutluluk da gülüş de donsun yüzümde

Yüreğimdeki yangından çok öte
İnsanlığın ve hayatın son bulduğu öyle bir dünya ki…
Elbet son sözü söyleyecektir Rabbi âlemin
İçine düşülesi bu kaos ve kan yumakları
Ölü kelebek belki de asla açmamalıydı gözünü dünyaya
Ölü bir çocuktan beteri mi?