Resimlerinle de sevdim
Ve yaşadım seni,
Mesela bir resmin var
Kapı önünde, girişte,
Sanki karşındaymışım gibi,
Gülerek içeri girdiğinde,
Merhaba diyerek sarılıyorum sana...

Ya da, şımarık resminde,
Sırnaşan ellerinin dokunduğu ayna,
İşte o ben olmak istiyorum,
Bakıp da bana, bende seni görmeni diliyorum...

Belki de iş yerinde, yarım kanepenin üzerinde,
Kenara yaslanarak öylece,
Bacak bacak üstüne attığın resimde,
Karşından gelerek yanına oturmayı istiyorum,
Başını avuçlarımın içine alarak,
Gülen dişlerinden aydınlanmak istiyorum...

Bir gemide, pruvasındaki resminde,
Arkandan gelerek usulca,
Gecenin rüzgarıyla ürperen omuzlarını,
Sana sarılarak örtmek istiyorum,
Ve saçlarının boynumu yalamasını hissetmek...

Pencerenin yanında siyah elbiseli resminde,
Süzülen damlaların ıslattığı cam ardından,
Gözler ve dudaklardaki gülüşün,
Hedefi ben olmak istiyorum,
Oracıkta seni tutup sarmak,
Göğsüme bastırmayı hayal ediyorum...

Farz et ki beyaz papatyaların,
Yeşillere karıştığı resimde,
Sarmaş dolaş olup, içinde kaybolduğumuz otların,
Sevgimizle tutuşmasını,
Ateşin her yanı sarmasını umuyorum...

Sesini bile duyuyorum, sesini olduğu gibi,
Ürkek dokunuşlarını düşünüyorum,
Ama en çok kokunu,
Katkısız kokunu görüyorum resimlerinde...

Hani insan güzel bir şey görmek ister ya bazen,
Öyle olduğunda artık,
Aynalara değil resimlerine bakmak istiyorum...

Ben seni, benimle olduğun kadar, resimlerinde de özlüyorum,
Değil seni beş yüz,
Belki de bin beş yüz yıldır seviyorum...