Yine akşam
Yoksun, yoksun yine.
Beni bırakma simsiyah gecelerde
Bilemediğim yaban ellerde.
Gidersen bil ki ;
Dolaşırım deli deli
Karanlık sahillerde ...

Bak bir, zaman akıp gidiyor su gibi
Gidersen sende bil ki
Anlamını yitirir sensiz yaşamak
Şimdi suskun bir evrendeyim
Matem tutan.
Orada tüm içimi kavuran şarkılar
Sen vardın ömrümde : şimdi uzaklardasın
Durdurasım gelir zamanı
En karanlığında gecenin ağlarım.
Bir rüzgar savurur beni dağıtır
Tenha sokaklarında çaresizliğimin.

Ağrır yüreğim gözlerim acır
Kederli yatsıların hüzün çeşmelerinden
Akar ıstıraplar içime sebiller gibi
Bir hıçkırık olur şiirler dudaklarımda .
Hayalin bile yeter karanlığımda ...
Uyumak isterim, uyumak ki ;
Gel diye rüyalarıma ...

Senin izlerin var saçlarımın her telinde
Ruhumda hicran sonsuzlaşır alabildiğince
En insafsızı benimle şimdi kederlerin
Sensizlik, yalnızlık ve bomboştur dünyam
Kaç mevsim geçti de sensiz , saymak korkutuyor
Kaç kez açıp kurudu, siyah güller.
Kaç kez açılıp kapandı okullar
Sen giderken gözleri yaşlı
Ben kalbimden vurulmuş
Karların yağdığı zamandı .

Bekliyoruz umutla, hiç bitirmeden
Sende gözlerin kapalı kapıda, ne zaman açılır
Kedermi desem bunun adına, ne bilmiyorum
Yoksa alın yazımız mı, böyle ağlatan
Bilmem
Bildiğim tek şey senin gözünde yaş
Benimse umutlarımın tükendiği
Sabrımın yok olduğu yerdeyim .
*

Günay Koçak 21.1.2022