Bir buruk sevgi kaldı, o ela gözlerinden
Mevsimler dönmedi senle dolu seneler.
Hiç açılmadı çiçekler,sarardı bütün dünyam.
Sen gideli ; insanlar değişmedi gene tutkulu eller.
Ve taşıyla toprağıyla dünya hep aynı dünya.

Bir alev acı kaldı içimde ellerimde
Daha sanki, soğumamıştı dudaklarında nefes
Unutmadım seni ben, şarkılarındaki ses
Ve ela gözleriyle o hala içerimde...

Bitmez bir mutluluktu, seninle o hep tutku
Şarkılar bizimdi hep, bizleydi güzellikler.
Bırakmıştım vatanı... sen ve vatan unuttu
Şimdi gözlerim ağlar,yanar içimde bir yer.

Sevmek seni bitmez hiç, şiirler ağlamaklı
Yaş on dokuz tomurcuk, erken sarardı güller.
Ellerimi bıraktı, saçına diken taktı
Nerde ela gözlerin, nerde tatlı sözler ?

Bir masalmış yaşamak, şimdi hep hayal kurmak
Denizlerim pürüzsüz, bakışlarımdı gamsız
Hani yeminler vardı, mutluluktu andımız.
Solan bir bahar gibi, soluverdi sevgimiz
Boşunaymış ağlamak, yaşlar dökmek hüzünle
Bazen düşünmek güzel, eskiyi anmak güzel

Yeni bir masal başlar, her sabah ve güneşle
Belki anmak maziyi, maziye gülmek güzel
Yeniden hatırlayıp yeniden senle güzel
Bir buruk sevgi kaldı o ela gözlerinden
Mevsimler dönmedi hiç
Senle dolu seneler...
Hayalinle geçiyor
Bir sıcak acı kaldı yaşla dolu gözlerimde.
*

Günay Koçak 20.1.2022