tanrım
göçme zamanı gelmedi mi
bu uygunsuz mevsimlerden
sabun köpüğü gibi kısa ömrün
eteğinde bol bol hüsran
zor günlerin getirisinden
elimde kalan üç beş kelam
onunda hepsi
yalan



ne insanlar gördüm doyumsuz
çıkar tepelerine koşar adım çıkan
ne fakirler gördüm gönlü zengin
dost bağında kurdu kuşu doyuran
ne uyumsuzlar gördüm
ne iyilikte ne kötülükte
ne hasetler gördüm
ocak batıran



inançsız meta dünyasında
göçmen bir kuşum
hep kırıldı kol yen içinde kaldı
tutuklu kaldım paslı kafeslerde
gönül yokluk içinde çilekeş
yüzüm maveraya dönük
hakikati ararken ömrümü
yere yakın buldum



tanrım
sır içinde sır saklayan evrende
bir adım ileri beş adım geri çok yorgun olsam da
sonunda dibi delik bir heybem bir kedim oldu
şükürler olsun
binlerce



nihayet
kucağımdaki taşları döküp oturdum
üzerimdeki kiri pası atıp duruldum



gözyaşlarıma sarılıp toprağın kokusunda
her şeyin alt üst olmasını seyrediyorum
karanlığın coşkuyla insanlığa sarılışını
ve ruhların parçalanışını
ışığın kendi içine çekilişini


olsun
her son yeni bir başlangıcın muştusu


işte
bu yüzden
her damlanın ürpertisindeki gökkuşağını
karınca emeğini ekmek kırıntısındaki
limon çiçeğindeki o hoş esintiyi
ölümle yaşam arasındaki sallantıda
sarıp sarmalayıp çoğaltıyorum
yaşamak illa yaşamak
yaşamak
adına



gözümün kirlenen aynasında
nesli tükenmiş arıların donmuş resmini çizen
aklıma inat tarla başında ağlayan yalnız gelinciğin
hüznüne rağmen



bir dünya yıkılıp
yeni bir dünya kurulurken
toprak çerden çöpten atıkları öğütürken biteviye
insanlığın toz olmuş erdemlerini arayan bakışlarım kırgın
yılgın rüzgârların fısıltısında uyur ruhum
kalbimse kızılcık şerbeti
dem tutar uyuşmuş
nehirlere



sonsuz maviliğin altında
tohum toprak yağmur yol umuttur



ah! turnalar
allı turnalar bilemediniz
aşk hep kimsesizdir
sakın ola incitmeyin
kalbimi



yolu hep gidişine bırakırım…





ayşe uçar
12.01.2022
_Veda_