ölü düşlerin kesiştiği vadilerde
yıkılıyor üstüme sessiz gölgeler
şehrin yorgun kalabalığından
çekiliyor gece kuytulara
önümde meçhulün
çıplak ayak izleri


dokunuyorum
yaşamın zorba gerçekliğine
içimin ıssız sokaklarında
başıboş kederler


kimsesiz
-sensiz
sessiz


-ağlamaklı


güneşin arkasında
beyaz atların kış uykusu
kimse görmüyor kalbimin odalarını
uçurum başında ayak bağı bir çift güvercin
nasıl anlatsam bilemem
içimde eriyen yanardağların
öyküsünü


boşuna
yüzümün
küskün nehirlerine ötmeyin kuşlar


susun!
suskun kalın


annem
erik ağacının gölgesinde akide şekeri
kucağında kırmızı güller karanfiller
gözlerinde ölü –canlı balıklar
gülümsüyor dudağının kıyısında
çocukluğum



annem mürver çiçeği reçeli
yıllar geçse de unutulmaz t-adı
kısmetse araya araya
bulurum izini



zaman acımasız
zaman engerek yılanı
ruhumun karanlık kuyusundan
savuruyor yılları



-sevgilim


sevgilim
sen bir ışıksın
gölgeli güneşin arkasında yüzün
gözlerin hırçın dalgaların soğuk membağı



ellerin
ellerinse hoyrat bulutların gözyaşı
kolların
kollarınsa incir ağacının kıyımsız dalları



-okşadığında ayrılığı



serkeş bir hayalin
penceresinden düşeriz
heybemizde tutsak anılar
zamanla silinir maziden sevdalı yüreklerimiz
boğuk bir iz kalır nemli dudaklarımızda



kalbimiz
kalbimizse sahipsiz bir ağaç
üşütür çayır kuşlarını



eğer
buysa yaşamak
düşmesin dilimizden sızılı melodram



ah! hiçliğin dik yokuşu
un ufak ufalandı içimin dağları
boydan boya uzanan kanyonlar gibi



-göç sürgünü yollarım










ayşe uçar
30.12.2021
2021-Veda