Parmakla saydığını yaş kabul edip
yaşanmışı görmeyen gözler...
Herkesin kehfi kendinde,
Rabbim bilir...
Bir üflemeyle başladı bir şeyler...
Ben diyeyim can, siz deyin derman...

Varlığını milat bildiğini
çarmıha geren dünya!
Mıhına minnet eylesem avucuma çakılır.
Mıha meydan okumakla başladı bir şeyler...
Ben diyeyim an, siz deyin zaman...

Gıybet edip kınadığını
sözüne dolayan diller...
Portakal niyetine kesilen eller...
Yüzler kızarmadı ellerden akan kan gibi.
Buğdaya efendi olmak kolay değil...
Kör kuyulardan yaş olup çıkmakla başladı bir şeyler...
Ben diyeyim han, siz deyin sultan...

Öksüz sanır ırmağın çocuğunu
son nefeste iman eden şeytan...
Celladını evinde büyütür beyler...
Ölü balıkla eğitir bedensiz muallim.
Üç soruya üç cevap,
sana günah, bana sevap...
Tur’un parçalanmasıyla,
denizin yarılmasıyla başladı bir şeyler...
Ben diyeyim irfan, siz deyin iman...

Kördüğüm bir sevdanın sardığını
küçümseyen putlar...
Hakemliğinden emin olan devler...
Güvercine emanet bir can,
örümceğin korunmasında iman...
Bir sürgünle başladı sonsuzluk,
gönül fethiyle putların ölümü...
Tek gönülde kalsa da
tütecek bu ateş.
Bir üflemeyle bitecek bir şeyler...
Ben diyeyim insan, siz deyin isyan...

Ahmet Yaman