Gülmüyordu gözleri, hem donuktu
Hepten dudakları suskunluğun karanlığında uyuyordu.
Senenin bitip sona erdiği... ve yeni bir uyanışın akşamı
O geceyi unutmadı yüreğin, unutmadı yüreğim !
Karlar ağlıyordu geceye ...
Umudum sendin... Yalnızlıktı ardınca sürüklenen.
O gece benim hicran gecemdi
Senin tutulan yüreğin... korkun !..

Geceler on biri dövüyordu
Karlar içini döküyordu karanlığa.
Mavi güvercin sabahı gözlüyordu
Unutulmayan bir gecenin omuzlarında
Uykular o gece firar taş duvarlarda...
Ve, köşe lambaları korkuyu bekliyordu.

O gece benim hicran gecemdi
Gülmüyordu gözleri, hem ağlıyordu biteviye
Şarkı söylüyordu rüzgarlar zındanlara ...
Bütün masumlar kırık bir uykuda yargılanıyordu.
Kararmış bir geceydi, esirdi üstelik yürekleri ...
Ağlıyordu şiirlerim binlerce ah çekiyorlardı...

O kentin ufuklarında bir Güneş batıyormuş
Ve, karanlık akşam oluyormuş sanıyorken
İblisin o cehennem karası gözleri ; sevinirken
Kırdı yüreğim tekmil prangalarını ...
Dirildi yıldızlar
Dudaklarımda umutlar
Karanlıkların en katran yerinde usulca ;
Çiçeğe durdu umutlarım ...
Bir elimde Ay, bir elimde Güneş ...
İçimde dalga dalga bir deniz geliyorum
Ve çoban yıldızı lir çalıyor...
Yüreğimin en kutsal masalarında .


Günay Koçak 6.1.2022