Dilimde…
Geveze düşünceleri dolaşırken müsrif tenhalarımın,
Maviye içir o ab-ı hayatı,
Sessizce…



Usul usul,
İçimde büyüyen heyulaların serdiği uçurumlarmış yutkunuşlarım,
Anladım.
Ruhuma sardığım iplerin tüm boğumlarıymış nice zamandır,
İyileşmeyen yaralarım.



Ateşlere vurgun her kıvılcıma ses verirken metruk kelimelerim,
Eşlik edip dururmuş kuş sesleri,
Hep içimde,
İçten içe.
Eşlik edip dururmuş ardından,
Ağıtlı göklere.
Irmaklara çarpıp inlermiş bir ney sesinde kederler,
İnlermiş bir köpük gibi yite yite…
Ama yüreğime sessizce,
Ama hislerime hece hece...
Medhine...



Gece sanki!
Tonlarına mahkum tüm karanlıklara gebe.
Kavuşmaktı kırgın yalnızlıklarıma,
Belki de...
Kavuşmaktı kim bilir?
Kalabalık düşüncelerimin arzusu,
Efsuni sessizliğine…



Oysa,
Kovuluşumun nişanesiydi hep,
Ardına revan olduğum her durak…
Kimi geç zamanlara bıraktığın tenha gidişlerine…
Kimi sessizce ilişmelerinden harap olan yaralı yüreğime…
Ardına revan olduğumdu oysa kederlerim,
Ardına revan olduğumdu çekip gitmeler...
Hazan süzülüşlerinde…