Şimdi yoksun yanımda
Bir acı nöbet tutuyor
İçimin bekleyiş garlarında.
Yıkık dökük mekanım
Akşamları hüzün çöker gözlerime.
Dudaklarımda senin adınla nefes nefes
Seni çekerim ciğerlerime ...
Beynim acıları kuşanır ...
Her gün bir başka çarpar kanayan yüreğim.

Senin yokluğuna
Kuşlarda küser
Bir şeyler kırılır şu kalbimde... aylardır ...
Şiirlerini yazarım gidişinin
Durmaz sağnakları pencerelerimin...

Karanlıkları giyinirim her sabah
Kalbimde bir sıkıntı, hiç geçmeyen
Bir hüzün selidir kaybolduğum derininde
Susar artık şarkılar,susar sesim içimde.
Yokluğun gelir oturur kanayan yüreğime
Kapanır üstüme zından kapılar.

Kasım’ın soluk akşamlarında korkulu rüzgarlar
Bense yaslamışım başımı buğulu camlara
Hatıralarına dalıp gidiyorum , bir uzak zamanın
Gözlerini hatırlıyorum... unutmadığım her an
Hep aynı hüzünlü bakış gözlerinde
Şimdi hangi hayallere dalıp
Nerelere bakıyor gözlerin ...
Gözlerin benden çok uzak ...


Günay Koçak 31.12.2021