Yokluğun göz bebeklerimde patlayan bir mayındır şimdi
İçimde bin yıllık kahırlar gizli.
Dokuz boğumlu akrepler damarlarımda gayrı
Nereye dönsem acıların saklı
Dört yanım dört duvar...

Hatıraların gizli ne yöne baksam
Kabul edemiyorum bu haksızlıkları.
Bir şey gelmiyor elimden. ağlamaktan başka
Seninle yaşamak varken güneşli günlerde
Nedendir gözlerimin barut fışkırması böyle
Neden bu kin, bu öfke
Gözümde her damla senin için şiir ...

İçimde ateş denizleri çoşup çoşup kabaran
Yıllar hüzün taşıdı hep, bunca zaman
Ne yapabilirim ben sensizken
Yüreğimi çıkartsam alırmıydın ? bunca kederden
Gözlerimi versem kim alır kederli göz yaşlarını ?
İçimde bir boşluk artık acı yok !
Gözlerim kör kör
İşte böyle yaşasam : acısız ve duygusuz !

Ne oyunlar varmış meğer... ne karanlıklar
Hayat denilen bu serüvenin ucunda
Acı varmış, yenilmek varmış, umutsuzluk varmış.
Yaşam çok kısa, dünya ne kadar darmış ...
Kaderin bana verdiği ateşten ödül
Gidişinin ardından yanmak kül olmak varmış.

Yine sabah olacak karanlık gecelerden sonra
Bir anka gibi küllerimden doğacağım sabaha
Seninle ...
*

Günay Koçak 1.1.2022