Sonbahar yağmurları yağıyordu saçlarıma
Bir ıssızlık içindeydi yüreğim
Yüreğim acılara kucak açmıştı .
İki damla yaş iniyordu yanaklarımdan
Bilmem ki bu denli ne yakıyordu ...
Yalnızlığım mı... sensizliğim mi ?..
Vuruyordu taştan taşa... yorgun başımı.

Kadere mahkumluğun iniyordu yanaklarımdan
Öylesine yalnızdım ve seni bekliyordum.
Camlardaki gölgelere takılıyor aklım
Kapıdaki seslere aldanıyor kulaklarım
Bekliyorum dualarla ;
Yinede yoksun , yoksun siyah gözlüm.

Ses vermedin çağrılarıma... o uzaklardan
Gölgene takıldı gözlerim perde perde, aynalarda.
İki yüzlü dostlara inat, yürüdüm
Yürüyorum hiç yılmadan ...
Sökmek istediler seni, paslı bir çivi gibi içimden
Yokluğuna mutluydu her kes ; o azap dolu ...
Sözlerle yüreğimi ateşlerle dağladılar
Bir gelsen siyah gülüm... bir gelsen ...
Adaklar adadım gelişine...hadi dön !..

Şimdi Sonbahar yağmurları saçlarımda
Üşüyorum yokluğuna...donuyorum bir kutup içim.
Geceleri sen yanıyorsun ışık ışık caddelerde
Gözlerimdeki akan bu ırmak süreksiz ... sen !
Ve ben yağmurlarına sığınıyorum Sonbahar’ın
Sırılsıklamım yokluğunda
Siyah Gül’üm ...


Aygün Deniz 20.12.2021