Varsa,
Göğün hıncı toprağa...
Sanılan değildir hikayeler.
Damla damla başlar herşey...
Ansızın.
Bir yaprağın yeniden havalanışı belki,
Umut.
Geçkin tınılara kalır düşünceler.
Yanlışın tünediği gibi tellere,
Bir kuş sürüsü masumluğunda...
Ölgün bir iklime uzanır durgunluğun.
Bir damla düşer gözlerinin önünden,
Bir damla,
Bir damla daha...
Derken,
Bir damla daha...
Kımıldamaya dahi tenezzül etmezken hayata...
Döngüler şeritlere dökülür zihninde...
Nedenlerin boşluğa tekabül ettiğidir artık ömür...
İstemsiz iç çekişlerde,
Savdığın ne varsa...
Ederine kaldığındır yorgunluk,
Sindiğinin ötesinde.
Cebelleştiğin vakitlerin kaçkınıyken,
İçine düştüğündür çukurlar...
Ardından,
Bir yaprağı yeniden dirilişe çağırır rüzgarlar...
Oysa her seferinde,
Yeniden ümitsizliğe kalır kuytular...
Yeniden,
Aradığın olur ardından...
Tenhalar.
Ve,
Damla damla başlar herşey...
Yeniden...
Ve...
Yeniden.