0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
424
Okunma
Ve…
Yağışına kaldı tüm papatyalar.
Oysa…
Kuraklığın vardı hep,
İçimi kemiren.
Her, yere basışım rüzgarlarınaydı…
Ve her çığlığım yokuşuna.
Ufalanırdı kayaların,
Her aklıma sığıştığında.
Bir kir kaplardı perdemi…
Yırtamadığım.
Aciz düşünceler ne çok düştü peşime.
Azgın köpeklerden kaçan bir köleydi hissiyatım.
Dikenlerin kanattığı bacaklarımın acısında,
Ve önümü kuşatan uçurumlarının çaresizliğinde,
Ölümü beklerdi yüreğim.
Ve…
Kokuna hasret kaldı tüm hanımelleri.
Oysa…
Çatlamıştı toprak.
Rüzgarların bile mecalsizliğinde…
Yağmıyordu işte,
Yağmıyordu artık,
İçimin yağmurları…
5.0
100% (3)
