küçük yaşta başladım ben siyasete.
daha,
cümlelerim yeni yeni bürünmüştü kemiğe ete.
’’en çok anneni mi seviyorsun,
babanı mı? " dediler.
’’annemi seviyorum’’sloganı,
ilk siyasal eylemimdir...
babam da,
kral adamdı oysa...
biraz daha büyüdüm,
biraz daha palazlandım,
kendime arkadaşlar edindim...
kırmızı karıncalar ile,
siyah karıncaları dövüştürdüm.
kırmızılar gâvurdu,
siyahlar müslüman...
ben siyahları tutuyordum...
siyahlara buğday tanesi veriyordum,
kırmızılara taş atıyordum...
biraz daha büyüdüm,
okula giderken,
en sevdiğim öğretmeni sordular,
tarihçiyi söyledim.
oysa bana,
şiiri sevdiren edebiyatçımızdı...
biraz daha büyüdüm,
takım tutmaya başladım.
hiç tanımadığım adamların,
hiç tanımadığım anasına küfrettim...
gitgide büyüyordum,
parti tutmaya başladım bu kez...
kendinden olanı sev,
olmayanı ez!..
Hasan bizim adamımızdı.
oysa,
Hüseyin de haklıydı kendince...
farklı olsa da,
renkçe,dilce,dince...
biraz daha büyüdüm sonra,
koca adam oldum.
baktım,
büyüdükçe bölünüyorum,
koyulaştıkça siliniyorum...
siyaseti bıraktım,
şiir yazmaya başladım...
beni kim okusa,
beni kendinden biliyor...
ben artık herkesim,
hedef kitlem her kesim...