Yalnız Kalınca dibe vurur insan
Eski bir radyo
Duvarda asılı
Bak
Nasıl da ağlıyor
Gaz lambasının titrek ışıklarında
Acı acı çığlıklarla geceyi yakıyor
Geçiyor Keman da bir hicaz taksimi
Gözlerime kızıl perdeler inerken
Çekiliyor damarlarım şarkılarda
En tizinde ,tozu dumana kata kata
Silkeliyor Ezgilerini üzerime
Yüksek perdelerden dökülüyor
Yokluğun gibi Yanık kokuyor
Kaybolduğum Tüm odalarda
Sivri dilli Şimdi Bütün Notalar
Keskin bıçak gibi saplanıyor
Bağrıma
Aah ah, can çekişiyor kalbim
Kanıyor, durmadan
Damla damla dökülüyor
Sızıyor , Gönül deryama
Yine Kan çanağı gözlerim
Çağlıyor yine
Usanmadan her gece
Her gece sensizliğinde
Açılır bir perde
Başlar Gölge oyunları
Yüreğimin duvarlarına vurur aksini
Çarpar ,Ruhuma
Yüzüme,Gözüme,her yerime
Rakseder Durmadan
Bütün benliğimde

Çırak Ça / İbrahim YETGİNDAĞ