Benim de bir babam vardı, saçları aklaşmıştı.
Beli de bükülmüştü, üstelik yaşlanmıştı.
Saçı sakalı beyaz, yüzü de kırışıktı.
Fakat herkesin gibi, o da benim babamdı.

Kızınca öğüt verir, bazen de azarlardı.
Hiç gocubmazdım ondan, çünkü benim babamdı.
Kâh sevinci paylaşır, kâh bize bağırırdı.
Hep özlüyorum hala, çünkü benim babamdı.

Küçüktüm ufacıktım, kucağında taşırdı.
Okşardı saçlarımı, severdi babacağım.
Tutardım parmağından, beni dolaştırırdı.
Özlediğim çocukça, nerdesin babacığım.

Bayramda elin öper, harçlığımı alırdım.
Ne zaman zorda kalsam, hep sana sığınırdım.
Sen benim güvencimdin, hep sana danışırdım.
Hala özlemimsin sen, nerdesin babacığım.

TURANİ der yetimlik, yaşla ilgili değil.
Her yaşta özleniyor, arıyor babasını.
Atasını sevenler, evlada eder meğil.
Çıkaramaz aklından, unutmaz atasını.

-------------------------TURANİ 14/08/2008