Hatadır sevdayı, hoşlanma sanmak,
Yolunda tutuşup, gerektir yanmak.
Bir değil belki de bir ömür anmak,
Ne kadar güzeldir, az neye yarar.

Ayrıyken özlemin, çaresi yoktur,
Hasretten her saat, zehirden oktur.
Hep yakın olmanın, sefası çoktur,
Görmezsen uzaktan, naz ney yarar.

Sevilen tez solar, seven dermezse,
Mutluluk hasreti, çeker ermezse.
Bazı da yar küçük, buse vermezse,
Düşlerde görülen, haz neye yarar,

Dört mevsim gülmeli, bütün gönüller,
Hoş nağme sunmalı, zevkle bülbüller.
Gonca gül açsa da, misk saçsa güller,
Yanında yar yoksa yaz neye yarar.

Gönülden her seven, pişman olunca.
Ayrılık hüzün gam, ömre dolunca.
İki kalp sevdadan, günsüz solunca,
Neşeden dem vuran, saz neye yarar.

Bakarsın gitmiştir, bilmezsin niçin,
Hasretten kül yapar, aşk için için,
Her satır yalvarsa, dön benim için,
Gelmeyen bir yâre, yaz neye yarar.

Seyfettin KARAMIZRAK