’’hadi gel artık....’’
kelebeklerin telaşı başlar
uzayan bir yolculuktur
boğazımda düğümlenir hıçkırıklar
üzerimizde papatya beyazı sevdalı gömlekler
hasret rüzgarları eser gibi
papatya gözlü sevdamızın pembe dokunuşunda gizliden
akşamın getirdiği bir güzellik
alaimisema ile sergilenir görkem
ebemkuşağı bir nur doğardı maviliğime
yemekler soframızda hazır
yaşamak bir nefes gibi
hadi gel artık...

ıslanacak dudaklarım gecemde nöbetlerdeyim
gözlerimden kanatlanır bir ışık
kumru bakışlarında gizem fışkırır
özlem dolu denizimin maviliğindeyim
dinlendirirdi bir kırmızı şarap bedenimizi
serinletirken yüreğimizi
zaten özgür yaşardı kuşlar
boş verdim yaşamaya ben de artık
ah o özlem
nerede kaldı desem
var mı yok mu
özledim...

onlar da döner bir gün yuvaya
üşürken kanatları büzülürdü
sızlanırdı ayakları kumrularımın
hareli nöbetlerdeyim uykusuz bakışlarımla
sağılırdı geceme bulutlarım
bir gecenin getirdiği özlem
hadi gel artık
ıslak düşlerimde boğulmadan, hadi gel...

Behçet Bük Eskişehir
26.10.2020