Bazen içimden haykırmak gelir
bilmem ki neden
neden bu dünya kendini düşünür
gönlümde yeşil baharlar varken
sessiz sinsice ağlamak niye
yarınları düşünmeden yaşamak
boş bir odaya kapanmak
neye benziyor insan
bir sevdiği olmalı
seni düşünen arayıp soran
seninle gülüp seninle ağlayan
düpedüz yaşamak niye
insan kendiyle barışık olmalı
bir şeyler yapmalı
geçiyor zaman
bir de düşünenin yoksa
eyvah ki eyvah
sen boşa yaşıyorsun arkadaş...
orada duran bir heykel gibi olsan
mevsimler yaşamadan kendince geçse
bir yaprak bile kıpırdamadan
yağmurlar karlar yağmadan
rüzgarı içine çekmeden
hareketsiz bir yaşa olur mu ?
senin içini ısıtan
bekleyen heyecan veren
bir sevgili sevenin olmadan
neye yarar öyle hissizce yaşamak...
güzelliğin şaha kalkmış dünyalara değer,,,
bir gören olmadan
bahçendeki çiçekleri koklamadan
onlar büyüyüp meyve verdiğinde
umursamaman bile
hayat böyle yaşanır mı arkadaş...
akşam olduğunda baş ucunda
bir bekleyenin yoksa eğer
saçlarını okşayan şarkılar fısıldayan
yaşam için tüm güzelliği hazırlasan
sen düşünmez gelmezsen eğer
o sevenler nerden bilecek
bir umutla yaşamalı
geleceği düşleyerek
insanı duyarlı kılan da
işte o bir sevgi değil mi?...

Behçet BÜK