SARI MİMOZALAR AÇIYORKEN GEL

Susuz toprakların bağrı çatlayıp
Yağmur sularını içiyorken gel
Vuslat kısrağına tezden atlayıp
Sarı mimozalar açıyorken gel

Ekinler sararıp başak dolarken
Gurbetçiler dönüp yurda gelirken
Gün dağlardan aşıp akşam olurken
Irgatlar ekini biçiyorken gel

Yorgun gözlerimde hasret yaşları
Bağrıma bastığım sabır taşları
Süzüle süzüle gurbet kuşları
Ana vatanına uçuyorken gel

Yokluğun benziyor susuz bir çöle
Bülbülün feryadı vefasız güle
Bir sabah ansızın basıp da zile
Güneş saçlarımdan geçiyorken gel

Dağlarda şenlik var kurulmuş toylar
Şırıl şırıl akar dereler çaylar
Beyaz gelinliği giyince köyler
Yasemenler koku saçıyorken gel

Teselli etmiyor soluk resimler
Aklımda kalmadı çoğu isimler
Sen bensiz ben sensiz aktı mevsimler
Kuşlar yuvasını seçiyorken gel

Yeter beklettiğin yollara bakıp
Hicran ateşiyle kalbimi yakıp
Nurgül’üm ardından boynumu büküp
Dünya gurbetinden göçüyorken gel.

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ