FELEK

Ben bir yaralı ceylan, sen peşimde bir avcı
Acımadın hunharca kestin yolumu felek
Mahşerde bu yüreğim bil ki senden davacı
Ayrılık hançeriyle kırdın dalımı felek

Bir tomurcuk gül idim sevgi gülistanında
Kördüğüm sevda idim âşıklık destanında
Sâdık bir menekşeyken yârin mor fistanında
Soldurup renklerimi çaldın alımı felek

Gurbeti yastık ettin benim garip başıma
Sinsice zehir kattın her gün tatlı aşıma
Ben cemreyi beklerken ayaz vurdu düşüme
Bir tek çiçek açmadan döktün gülümü felek

Bir araya gelmedi yıllardır iki yakam
Tuttun bırakmadın hiç gücüm yok geri çekem
Zulmederek susturdun, sesim yok türkü yakam
Mühürleyip lal ettin şakrak dilimi felek

Ben kanaat ettikçe yokluk ile sınadın
Devre uymadım diye eleştirdin kınadın
Onulmaz yara açıp ciğerimde kanadın
Neden hep reva gördün böyle zulümü felek

Dürüstlere zindanken saraysın zalimlere
Cahil at koştururken set kurdun âlimlere
Harcındır gebe kalmak, göz yumup zulümlere
Yaşarken aratırsın bize ölümü felek

Nurgül’üm der âlemde hasmın da çok dostun da
Kendini bir şey sanma altın da boş üstün de
Asla minnet eylemem gözüm yok ki postunda
Gene eyvallah etmem saçsan külümü felek

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ

NOT: Felek, dünya anlamında kullanılmıştır