İçimde başlar isyanları sensizliğimin
Yüreğim aştı hüzün duvarlarını.
Hangi birine yanayım
Bir de bölünen Vatan’ım.
Nedir bu ıstırap kavgalar
Uyanmak ne zamana
Aydınlık sabahlara...

Kör kuyularda kaldık
Umut gidiyor ; adı lanetli bir virüs !
Kimlerle doldu Vatan !
Kalk ey Ankara’da yatan !

İsyan etmek geldi içimden
Benim masallarım hep renkliydi
Şimdi korkutur karanlık akşamlar.
Bir de yokluğunun acısı
Yağmurlu geceler sanki isyan
Korkutuyor serseri akşamlar
Yorgun başım uykusuz uykusuz
İçimdeki çeşmeler hep susuz

Artık mısralara sığmıyor hüznüm
Her yeni günde umutla sarıldım
Sabahlara ...
Beklenen bir yolcu aradı gözlerim...
Bir hiç uğruna giden yolcuyu
Hadi çal kapıyı , güldür yüreğimi
İçimde dayanılmaz acılar var.
Dinmeyen hasret gitmez gözümden
Islanmış elimde bir mendile
Sil göz yaşlarını...sil...
Sakla göz yaşlarını hadi
Görmesin kimse...

İşte kabarık yüreği Denizin
Martılar uçar üzerinde
Teselliler kanatlarında
Gözleri ufukta bekliyor
Bekliyor o kadın ...
Yüreğinde yara yokluğun
Bir yalnız anne o ...
Çaresiz avuçlarında tutsak
Beklediği yok yanında...

Gene soğuk karlı bir akşamda
Rüzgarlar esecek içimde
Artık gerçekte değil
Rüyada hisset bunu
Her şey bir rüya olsun
Yine de içimde, kalbimde hissedeceğim
Üşüdüğünü senin !

Uzak bir ülkede
Kucağıma verildiğin gün
Doğumun bir kutlu an/dı bana...
Simsiyah saçlarını
Siyah gözlerini hayal ediyorum
Zaman nasıl geçti, sen neredesin ?
Yoksa hepsi bir hayal, bir düşmüydü.
Yaşadıklarım nerede kaldı ?
*
Aygün Deniz 17. Ekim.2021