Gönlümün ıssızlığında senin gözlerin
Şah damarıma şırıngalanmış ilaç, sevgin.
Yağmur yüklü bulutlar gibi gözlerimde sensizlik
Aşktan yaralı yüreğime
Bir de tutsak edilmiş yokluğun.

Gün yirmidört saat gitmezsin gözlerimden
Artık çocuk gülüşlerimi unuttum, kara bir sokakta.
Ne zaman bitecek bitecek diye
Bir nakaratla oyalanır düşüncelerim ...
Bir rüyanın umuduna tutunurda yüreğim
Çözümsüz kalır tüm tabirlerim...

Sana nasıl anlatsam
Sensiz yaşamak, karanlık kuyularda kalmak.
Mutluluk bize kaf dağının ardında sanki
Geçit vermez yollar,sanki tutuklanmış ellerin.
Tüm şarkılarsa nefessiz dudaklarımda asılı ...
Anlam veremem bu gidişe ,yokluğun içimde sarsılır ...

Bana nasıl anlatsam
Çaresizlik prangalarına tutsak ellerimiz.
İçimde bir şeyler devrilir apansız !
Sonra sağnaklar boşalır gözlerimden
Islanır tüm hatıralarım
Zaman eriyip gider avuçlarımda
Ne varsa yalan olur gerçek bildiğim
Hatda inandığım, sevdiğim, seveceğim ...

Çık gel artık !!!
Karanlığın kuyularında
Adını haykırırım
Bir Yusuf gibi kuyularda tutuklu
Bense Yakup gibi, gözlerimden inen
Bekleyişimin incilerini dizerim
Sabır tesbihlerine ...
*
Aygün Deniz 15. Ekim .2021