Hiç kurumuyor
Zaman tarlasında ayrık dünleri çapalayan
Saat kulesinin sırtının teri

Gidişinin ela renkli sessizliğini
Tok kornası ile ovalıyor gemi

Karanın dilinde denize açılan bir ağıt
Oşartarak karaya geri köpüren bir deniz

Diz dize oturmuş dedikodu ediyorlar
Sırtını dönüşünün
Sermayesinden bahsediyorlar

Zengin sensizliğin mengenesinden sızan
Yağlı bir ekmek kapısı

İskeledeki bankta
Tuzlu yollarını bekleyen işçiliğim




Düşüncemin alın teri
Çil çil yevmiyeyle her gün aldığım
Bir dilim francala hayalin ve
Yarım şişe gözümün ayranı şiirim

Kaç ramazan böyle geçti
Ne iki satır fitre getiren kayık var
Ne yelkenlerde yüzünün zekatı kara kalem gülüşün
Ne de senede iki kere geleceğini haber veren
Martıların bayram şekeri ötüşü

Birde üstüne
Deste deste yeşil ovalar
Top top desenli meralar dururken
Seni getirecek çarşaf denizleri dörde bölerek
Paydos zilini çalıyor işveren kaderin makası

Şimdi umutsuzluk zaptetmeden zihnimi
İşe girmeliyim
Ya hava
Ya kara
Yada demir yollarından birini beklemeliyim

Avare şiir yazılmaz

Benimkisi
Sigortasız
Bekleyişimin
Bir kuru ekmek kavgası